پستها
هاله غفوری(Haale Gafori) شاعر، خواننده و آهنگساز ایرانی-آمریکایی است. كه در برونکس نیویورک زاده شده است. هاله با بهره گرفتن از اشعار عارفانه فارسی از مولانا، حافظ، فروغ فرخ زاد و سهراب و نیز بهره گیزی از موسیقی روحانی آمریکایی، یک نوع موسیقی راک بخصوص را اجرا می کند که مطبوعات آمریکا آن را راک صوفیانه نامیده اند. او نیز مانند همه کودکان نسل اول مهاجران، با دو فرهنگ، دو زبان و دو دنیای متفاوت بزرگ شد. وی در تارنمای خود می نویسد: "من در حالی رشد می کردم که در یک گوشم آهنگ های هنریکس، و در گوش دیگرم ترانه های هایده بود." بنایراین، موسیقی هاله از این پیشینه برمی خیزد
خانواده هاله تحصیل کرده اند، و به همین سبب مادر و پدرش در ابتدا روی خوشی به علاقه و تمایل وی به موسیقی نشان نمی دادند. می گوید: "پدر و مادرم هر دو پزشک متخصص هستند. اما مادرم که متخصص کلیه است، نقاش خوبی نیز می باشد. هر دوی دایی هایم -یکی پزشک و دیگری دکترای فیزیک- نیز، مایل بودند وارد عرصه هنر شوند. البته دایی فیزیک دانم اینک عکاس هم شده است. گرچه مادرم از راهی که رفته راضی است، اما دایی هایم پشیمانند." از آنجا که تنها خواهر هاله نیز پزشک است و خودش هم دانشجوی پزشکی بوده، می توان او را سنت شکن خانواده دانست. هاله دوره پزشکی دانشگاه هاروارد را رها کرد تا بتواند فوق لیسانس شعر سرایی را در نیو یورک آغاز کند.
او از سال ۱٣۷۵ (۱٩٩٦) به نواختن گیتار پرداخت، و راه زندگی خود را در جهان مورد علاقه اش ادامه داد. پس از يک سال، در سن فرانسيسکو به اجرای موسيقی پرداخت. در همين دوره از هاله دعوت شد تا با نيل يانگ در اجرای کنسرت‌ها همسفر شود. دراين دوره هاله بيشتر به نوشتن شعر به زبان انگليسی، در فولک راک، مشغول بود. اما هنگام بازگشت به نيويورک به مدت چهار سال به تحقيق درباره موسيقی عرفانی پرداخت. آنچه کار وی را از سایر خوانندگان هم رديفش متمایز می کند، تلفیق جالبی است که خودش ابداع نموده است. اشعار ترانه های او، اغلب از شعرای کلاسیک چون حافظ، و از معاصران از فروغ فرخ زاد و سهراب سپهری است. اما تأکید اصلیش روی سروده های مولوی می باشد. او مولوی را "روح بزرگ سبز" خطاب می کند.
سازهایی هم که برای نواختن ترانه هایش مورد استفاده قرار می گیرند، تلفیقی از آلات موسیقی اصیل ایرانی و غربی هستند. یکی از جالب ترین کارهای او، خواندن شعر "آیه تاریک" فروغ فرخزاد با ریتم نوحه است.
هاله در سال ۱٣۸٢(٢٠٠٣) به ایران سفر کرد. به گفته خودش این سفر دستاوردهای معنوی زیادی برایش داشته است. می گوید: "نوار نوحه غلام کویتی پور را شنیدم و از ریتم آن خیلی خوشم آمد. کلامش غم انگیز بود. بنابراین تصمیم گرفتم روی آهنگش شعر های شاد بگذارم. چرا که برداشت من این است که تصوف مقوله شادی است."
او در شهرهای گوناگون آمریکا برنامه اجرا کرده، که از آن میان می توان به برکلی، سانتاکروز، سانفرانسیسکو، سنت رافائل، شیکاگو و نیویورک اشاره کرد.
وبسايت: http://www.haale.com
زندگينامه: http://people.tribe.net/3031e457-0482-471e-a2d1-52dad7a1a378
مقاله خواندني استيو اسميت در نيويورك تايمز درباره هاله(From single notes a spectrum of sounds):
http://haale.com/img/Haale.pdf
يك گفتگو به زبان فارسي: http://www.artmusic.ir/news/show.asp?Id=7300
خانواده هاله تحصیل کرده اند، و به همین سبب مادر و پدرش در ابتدا روی خوشی به علاقه و تمایل وی به موسیقی نشان نمی دادند. می گوید: "پدر و مادرم هر دو پزشک متخصص هستند. اما مادرم که متخصص کلیه است، نقاش خوبی نیز می باشد. هر دوی دایی هایم -یکی پزشک و دیگری دکترای فیزیک- نیز، مایل بودند وارد عرصه هنر شوند. البته دایی فیزیک دانم اینک عکاس هم شده است. گرچه مادرم از راهی که رفته راضی است، اما دایی هایم پشیمانند." از آنجا که تنها خواهر هاله نیز پزشک است و خودش هم دانشجوی پزشکی بوده، می توان او را سنت شکن خانواده دانست. هاله دوره پزشکی دانشگاه هاروارد را رها کرد تا بتواند فوق لیسانس شعر سرایی را در نیو یورک آغاز کند.
او از سال ۱٣۷۵ (۱٩٩٦) به نواختن گیتار پرداخت، و راه زندگی خود را در جهان مورد علاقه اش ادامه داد. پس از يک سال، در سن فرانسيسکو به اجرای موسيقی پرداخت. در همين دوره از هاله دعوت شد تا با نيل يانگ در اجرای کنسرت‌ها همسفر شود. دراين دوره هاله بيشتر به نوشتن شعر به زبان انگليسی، در فولک راک، مشغول بود. اما هنگام بازگشت به نيويورک به مدت چهار سال به تحقيق درباره موسيقی عرفانی پرداخت. آنچه کار وی را از سایر خوانندگان هم رديفش متمایز می کند، تلفیق جالبی است که خودش ابداع نموده است. اشعار ترانه های او، اغلب از شعرای کلاسیک چون حافظ، و از معاصران از فروغ فرخ زاد و سهراب سپهری است. اما تأکید اصلیش روی سروده های مولوی می باشد. او مولوی را "روح بزرگ سبز" خطاب می کند.
سازهایی هم که برای نواختن ترانه هایش مورد استفاده قرار می گیرند، تلفیقی از آلات موسیقی اصیل ایرانی و غربی هستند. یکی از جالب ترین کارهای او، خواندن شعر "آیه تاریک" فروغ فرخزاد با ریتم نوحه است.
هاله در سال ۱٣۸٢(٢٠٠٣) به ایران سفر کرد. به گفته خودش این سفر دستاوردهای معنوی زیادی برایش داشته است. می گوید: "نوار نوحه غلام کویتی پور را شنیدم و از ریتم آن خیلی خوشم آمد. کلامش غم انگیز بود. بنابراین تصمیم گرفتم روی آهنگش شعر های شاد بگذارم. چرا که برداشت من این است که تصوف مقوله شادی است."
او در شهرهای گوناگون آمریکا برنامه اجرا کرده، که از آن میان می توان به برکلی، سانتاکروز، سانفرانسیسکو، سنت رافائل، شیکاگو و نیویورک اشاره کرد.
وبسايت: http://www.haale.com
زندگينامه: http://people.tribe.net/3031e457-0482-471e-a2d1-52dad7a1a378
مقاله خواندني استيو اسميت در نيويورك تايمز درباره هاله(From single notes a spectrum of sounds):
http://haale.com/img/Haale.pdf
يك گفتگو به زبان فارسي: http://www.artmusic.ir/news/show.asp?Id=7300
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر